भोळा शंक्या,चतुर ईश्न्या..!

​येक शंक्या असतंय. त्ये मांत्रिक असतंय, अन् पार्टटैम सर्पमित्रबी असतंय. लोकं म्हशी पाळत्येत; ह्यानं रेडा पाळलेला असतंय. त्येच्या आईबापाचा पत्ता नसतुय, बायकूचं नाव पारूबाई असतंय. तसं लई रागीट असतंय; पन कुनी कौतिक केलं की लगीच पागळतंय. शंक्या चश्मा लावतंय. त्याच्या चश्म्याची येक काच गायब असतीय. तरीबी त्ये तसंच येका काचेचा चश्मा घालतंय. म्हनून लोकं कदीकदी त्याला तीन डोळं हायत असं म्हनत असत्यात.
येक ईश्न्या असतंय. लई हुशार असतंय. त्ये बहुरूपी असतंय. अन् पार्टटैम जादूगार असतंय. ह्येच्याबी अाईबापाचा पत्ता नसतुय. घरची येक चांगली गुणाची बायकू असतीय. तरीबी भायेर सोळा ठिकानी वळकी काडून ठिवलेल्या असत्यात. ह्ये हुशार असल्यामुळं शांत असतंय. पन बहुरूपी बनून दुस-या येशात गेलं की मोक्कार कालवा करतंय.
शंक्या अन् ईश्न्या जबरी दोस्त. म्हंजी काम नसलं की येकमेकाचं त्वांडबी बगनार नैत. पन आडीनडीला येकमेकाची मदत करायला लगीच तयार हुनार. येकमेकाची म्हंजे दरयेळी ईश्न्याच शंक्याची मदत करतू.
त्याचं काय है; शंक्याचा सोभाव वर सांगितलायच, तर त्याच्या तशा सोभावामुळं कुनीबी येतंय अन् त्याला फसवून जातंय. शंक्या हय मांत्रिक, त्याला लई ईद्या येत्यात. अन् त्यो त्या लोकास्नी शिकवूबी शकतुय. पन त्याला हेच कळत नसतंय, की ब्वा त्ये सगळ्यास्नी शिकवू नी, लोकं त्याचा चुकीचा वापर करत्याल, ह्ये त्याच्या डोक्यातच येत नाय. त्यात ह्ये कायम गांजा पिऊन हवेत असतंय. अशानं कुनीबी त्याच्याकडं येतंय, त्याला पानी लावतंय, अन् कसलीबी ईद्या शिकून घेतंय. अन् मग त्यानं भायेर जावून धुडगूस घालायला सुरू केलं, कि मग शंक्या जागं हुतंय.

मग त्ये ईश्न्याकडं जावून हेल्प मागतंय. अन् मंग त्येनं घातलेला घोळ निस्तरायला ईश्न्या त्याला हेल्प करतंय.न्हेमीचंच हय ह्ये.
येक भस्म्या हुता. असं नाय की त्येला भस्म्या झालता म्हनून लोकं त्याला भस्म्या म्हनत; त्येचं कारन येगळं हुतं. भस्म्या आंगात कापडं नवता घालंत; ऊन/थंडी कायबी असूदे, भस्म्या कापडं घालतंच नवता. त्यो मसनातली राख घ्यायचा आन् समद्या आंगाला चोपायचा. त्यावरनं त्याचं नाव भस्म्या पडलेलं. इंग्रज यायच्या आधीपर्यंत भस्म्याचं सगळं निवांत चाल्लेलं, पन इंग्रज आले, अन् समदंच बदल्लं..

मिशनरी लोकांचा प्रभाव पडून लोकं पटापटा ख्रिश्चन होया लागली. त्यामुळं मेल्यावर लोकांना पुरायची शिश्टिम चालू झाली, अन् हितंच भस्म्याचा घोळ झाला. मानसं जळनारच न्हाईत तर राख येनार कुठनं..? बरं नुस्त्या लाकडाची राख कशी लावनार..? भस्म्याच्या प्रेश्टिजचा प्रश्न हुता. काय करावं काय करावं विचार करता करता येकदम त्याला आठवलं.. "शंक्या मांत्रिक". ह्या सिचुयेशनला शंक्याच त्याची मदत करू शकत हुता. फक्त शंक्याला गोडगोड बोलून पटवायला लागनार हुतं. भस्म्या दुस-याच दिवशी शंक्याकडं गेला..
"शंक्या.. भावा कसा हैस?"

"भस्म्या? आज हिकडं कुटं वाट चुकला?"

"आल्तो आपलं सहज, म्हंल लई दिवस झालं भेटलू नाई.."

"गप रांडंच्या! खरंखरं सांग, काय काम हुतं?"

"हीहीही.. त्ये.. आपलं त्ये.."

"आरं बोल की.."

"त्ये.. ईद्या पायजे होती.."

"ईद्या? कुठली? 'शौचालय' वाली?

"ती न्हाय..! तुझी.. तंत्रमंत्रवाली.."

"तुला का शिकायचंय त्ये सगळं?"

"त्ये नंतर सांगतू, आधी सांग शिकवचील का नाय?"

"अशी कुनीबी नाय शिकू शकत ते.. भक्कम मन लागतं त्याला.. हायका तुझं मन भक्कम?"

"कसं करायचं मन भक्कम?"

"हा फोन घे, टूजीचा पॅक मार, त्यावर "मेसेंजर आॅफ गाॅड", आणि "फ्लाईंग जट्ट" नावाचे पिच्चर फुल्ल एचडी डौनलोड कर.. आणि दोनी पिच्चर तीन-तीनदा बघ.. जिवंत राहिलास तर माझ्याकडं ये परत.."
शंक्याने जसं सांगितलं हुतं तसं भस्म्याने अगदी मनापासून केलं, शिवाय शंक्याला खुश करावं म्हनून त्यो "हिम्मतवाला", अन् "हॅप्पी न्यूयर" हे पिच्चरबी बगून गेला. अपेक्षेप्रमाने शंक्या जाम हराखला, अन् भस्म्याला पायजेल ती ईद्या शिकवायला तयार झाला.. अन् हितंच भस्म्यानं डाव टाकला.!

त्यानं शंक्याकडनं आघोरी ईद्या शिकून घेतली, त्याच्या हातात अशी पावर आली की त्यो ज्या कुनाच्या डोक्यावर हात ठिवंन त्यो मानूस भस्मच व्हायचा.. खम्प्लीट राख! त्याच्या नावाला सूट हुईल अशीच ईद्या भेटल्यामुळं भस्म्या लईच खुश झाला.

शंक्यानं त्याला ईद्या शिकवतानाच वार्निंग दिलती, आपल्या गावातल्या लोकांवर ईद्या वापरायची नाय, अन् जनवारांवर तर आजाबात नाय, नायतर पेटावाले केस टाकत्याल. आनी मग शंक्यानं राजा मिडासची गोष्टबी भस्म्याला सांगितली. अन् मंग भस्म्या दुस-या गावाला निगून गेला.

भस्म्या सौथ साईडला निगून गेला. तिथं त्यानं आपला मौत  का तांडव सुरू केला. त्याची दहशत सगळीकडं पसरली. त्याचं टॅलेंट बगून एका डायरेक्टरनं त्याला घिऊन "जलाकर राख करदूंगा" नावाच्या पिच्चरचे सात पार्ट काढले. नंतर ते हिंदीत डब केले. हिंदी डबींगमधली गानी एेकून भस्म्यानं डायरेक्टरच्या डोक्यावर हात ठिवला. आधीच त्याचा वट त्यातनं आता फिल्मस्टार झाल्यामुळं भस्म्याकडं पोरींची लाईन लागली. पन भस्म्या अजूनतरी पोरींपास्न लांबच हुता. त्याला वाटायचं सगळ्या आंगाला कुटंबी हात लावला तरी समोरचा राख हुतूय. पन आता त्याला लक्षात आलतं कि फकस्त डोक्यावर हात ठिवल्यावरच समोरचा स्वाहा हुतूय. त्यामुळं आज भस्म्याचा वर्जिन असण्याचा शेवटचा दिवस हुता. एकंदरीत भस्म्या लईच खुश हुता.

कदी नव्हं ती भस्म्यानं आंगोळ केलती. (डोक्याखालनं). सलूनमध्ये जाऊन कटींग-दाडी- शँपू सगळं केलतं. एक्सचा डिओ मारून त्यो खोलीत बसलेला. बीप्या बगितलेल्या असल्यानं थेराॅटिकल क्नाॅलेज हुतं त्याला, पन तरीबी लई नर्वस झालता त्यो. शेवटी ती आली, आनी फोरप्ले सुरू झाला तसा भस्म्याचा नर्वसनेस पळून गेला. आनी त्यानं लाजतच तिला आेरलसाठी विचारलं. फोरप्लेनंतर ती ओरलसाठी गुडघ्यावर बसली, आनी भस्म्यानं खुशीत एक्साईट हून तिचं डोकं पकडलं..! अन् सगळा सत्यानाश झाला.

त्याला पैल्यांदा आपल्या ईद्येचा राग यायला लागला. शंक्यानं आपल्याला ईद्या शिकवली म्हनूनच ही सगळं झालं, असा ईचार भस्म्या करू लागला. बदलेकी आगमे भस्म्या पेटून उटला, आनी आता कायबी करून शंक्याच्या डोक्यावर हात ठिवायचाच असं ठरवून त्यो नाॅर्थला निगाला...

तर..

शंक्याचा बदला घ्यायचा म्हनून भस्म्या नाॅर्थला निघाला. ही बातमी हाहा म्हनता "हाहाहा"वाल्या स्माईलीज सोबत सगळीकडे पसरली. लोकं फेस्बुकवर शंक्याला ट्याग करून ही बातमी शेर करू लागली. आपन केलेला कांड आता अंगलट येतुय म्हंल्यावर शंक्याचीबी लई फाटली. बरं भस्म्याला शिकवलेल्या ईद्येचा उतारा त्याला स्वत्तालापन माईत नवता. मग बाकीच्यांना माईत असन्याची शष्पही शक्यता नव्हती. अशावेळी शंक्यानं तेच कराचं ठरवलं जे त्यो दरवेळी करायचा, त्यानं ईश्न्याला फोन लावला.

शंक्या अन् ईश्न्या फेस्बुकला अॅड हुते. त्यामुळं ईश्न्याला सगळा मॅटर आदीच समजलेला, अन् त्याे शंक्याच्या फोनचीच वाट बगत हुता. फोन उचल्ल्यावर त्यानं शंक्याचं बोलनं ऐकून घेतलं, आनि "बरं बगतू म्या" येवडंच म्हंला. त्येवडं ऐकूनबी शंक्याच्या जिवात जिव आला. त्यानं तीन-चार दिवस बंद ठिवलेलं आपलं फेस्बुक ओपन केलं आनी त्याला ट्याग केलेल्या आनी टैमलाईनवर दिसना-या भस्म्याबद्दलच्या सगळ्या पोश्टींना "हाहाहा" अशी रिअॅक्शन दिली. वर भस्म्याला पोक केला.

शंक्या तिकडं ओवरकाॅम्फीडंसमदे कायबी करत हुता, अन् ईश्न्याचं डोकं हिकडं इचार करूकरून भंजाळलं हुतं. लई इचार करूनबी काय सुचंना म्हंल्यावर त्यानं खाटंखालनं ग्रंथांची पेटी काडली. मुल्ला नासिरूद्दीन, बिरबल या देशी तसेच "वाघकुलुप घरे" या विदेशी बुद्धिमान मानसांच्या गोष्टी तो वाचू लागला. नंतर त्यानं टारझनही वाचला, पन डोक्यात बल्ब काय पेटंना. शेवटी जेव्हा त्यानं "अलीबाबा चाळीसचोर" वाचलं तवा त्याच्या डोक्यात लाईट आली. आनी डोक्यावरचं टेन्शन गेल्यामुळं त्याला येकदम लाईट-लाईट वाटायलं..

तर प्लॅन असा हुता, कि आलीबाबा मध्ये मर्जिना जशी चोराच्या डाकूसमोर नाचून त्याचा खून करती, तसंच कुनीतरी बाई भस्म्यासमोर नाचनार अन् त्याला स्वत्ताच्या डोक्यावं हात ठिवायला लावनार. शिंपल. 

पन नाचनार कोन..? भस्म्याच्या भ्यानं कुनीबी तयार हुईना. म्हनून मंग बहुरूपी असलेल्या ईश्न्यावरच ही कामगिरी आली. दुस-याच दिवशीची गाडी पकडून ईश्न्या भस्म्या ज्या गावात हुता तितं गेला. वेषांतर करून येकदम हाॅट अवतारात त्यो भस्म्याच्या हाॅटेलवर गेला. अन् मंग डाॅन पिच्चरसारखं गानं सुरू झालं.

ईश्न्या, भस्म्या दोगंबी नाचायला लागली. पन भस्म्या डोक्यावर हातच ठिवत नवता. गानं संपलं तरी भस्म्यानं डोक्याला हात नवता लावला. (सुदैवानं ईश्न्याच्याबी नाय, अन् दुर्दैवानं स्वत्ताच्याबी नाय..) वैतागून कायतरी टैमपास करावा म्हनून ईश्न्यानं टीवी लावला. तर तितं अमेरिकेच्या ईलेक्शनचं निकाल चालू हुतं. मंग दोगंबी काय हुतंय त्ये बगत बसली.

तिकडं निकाल जाईर झाला कि ट्रंप जिंक्ला.. अन् हिकडं "आईचा घो!" म्हनत भस्म्यानं कपाळावर हात मारून घेतला..!